نساجی سنتی

نساجی سنتی

نساجی سنتی فراورده‌هایی است که با کمک دستگاهای ساده بافندگی از نوع:دو وردی، چهار وردی، هشت وردی تا ژاکاردی دستی تولید می‌شود. زری، مخمل، ترمه، دارایی، جاجیم و نظایر آن در زمره نساجی سنتی ایران قرار دارند. وسایلی که متعلق به ۶۰۰۰ سال پیش در ایران است گواه خوبی است بر اینکه مردم آن زمان از فن ریسندگی و تبدیل پشم به نخآگاه بوده‌اند. نخستین نشانه‌ای که از وجود پارچه منسوخ در ایران موجود است متعلق به ۴۰۰۰ سال ق. م است که در شوش بدست آمده است. در ۲۵۰۰ تا ۲۷۰۰ سال ق. م بافندگی بطور کامل و ظریفتر معمول شد. در دوره هخامشی از پارچه زری استفاده می شده که به علت علاقه فراوان به رنگ آبی، این رنگ در تولید پارچه‌ها بسیار استفاده شده است.

ابریشم بافی

احرامی بافی

ارمک‌بافی

بافت انواع پارچه‌های سنتی (باشلق، کرباسبافی، قناویز، فرتبافی، شمدبافی، گزیبافی، متقالبافی، چفیهبافی، جیمبافی)

برکبافی

پتوبافی

ترمه بافی

جاجیم بافی (موج بافی، ماشته بافی، ساچیم بافی)

چادرشببافی

حولهبافی

دارایی‌بافی (ایکات)

زری‌بافی (زربفت)

سجادهبافی

سیاه‌چادر بافی

شالبافی

شعربافی

شک بافی

عبابافی - عبابافی نائین

گلیچ

متکازین (گلیمچه)

مخمل بافی

نوار بافی (پن‌بافی، مداخله‌بافی، کارت‌بافی، خوس‌بافی / خوس‌دوزی، وریسبافی، نواربافی علی‌آباد کتول)

پرده بافی

حمام سری

چپری

عریض‌بافی